16. Marvaõ- noordwaarts

16. 16. Marvaõ- noordwaarts. Het is warm in Cabecudos, het gehucht waar we zijn. We willen nog wel naar de citadel en de burcht van Marvaõ. Een stevige klim tot 518 m hoogte. De fietsen doen het prima. Alleen Yvonne krijgt last van een verhit hoofd. Dat betekent wel boven komen, maar erg afzien. Bijkomen op een terrasje met koffie en een flesje water. Dan is de omgeving weer mooi en het bekijken waard. Van bovenaf zien we de camping liggen. Het stadje is museaal, met wat souvenirwinkeltjes en veel cafeetjes en hele smalle straatjes, waar ook nog auto's kunnen rijden rijden. Leuk om over de kinderkopjes er te slenteren. Terug is het in de remmen knijpen, wat het is afdalen en afdalen. Die remmen doen het gelukkig goed. De dag erop gaat Boudewijn alleen naar Castelo de Vide. Ook een dorp met een kasteel. Yvonne blijft lekker thuis in de schaduw. Want het is 30 ++. Zo heeft ieder zijn pleziertje. De dag erop gaan we in etappes verder naar het noorden. Want Yvonne heeft het op Quito do Maral te warm en het weer blijft zo. In Noord-Spanje ziet het er beter uit. We vertrekken bijtijds, vóórdat we de bakker tegen kunnen komen op de eenbaansweg naar beneden. Onze buurman tipte ons een route, die prachtig is door de droge streken van Portugal en Spanje. We maken de oversteek over de Rio Tago, via een gerestaureerde oude Romeinse brug met triomfpoort. Ook de stenen in de straat lijken nog origineel. Zachtjes rijden, anders rammel je uit elkaar. Zelfs grote vrachtauto's rijden hieroverheen. Natuurlijk zijn we er even gestopt voor sightseeing en koffie. Een groot contrast vormt de moderne stuwdam aan de andere kant. Aan het einde van de middag stoppen we tussen Madrid en Toledo, in Aranjulez, niet voor de mooie stad, maar om een slaapplek te vinden. Voor het eerst: de camping is vol! We gaan er vlak buiten staan op een mixed-parking aan het water van de Taag, met veel ganzen en wel 19 gele donskuikens. We krijgen buren, dat is prettig. Het is nog steeds heet: 33 graden om 17.30 uur. Het is niet anders. Yvonne heeft een nat doekje in haar nek en Joris ligt ook onder natte vaatdoeken. Ze vinden het beiden heerlijk. Morgen weer op tijd verdergaan. BYe

15Tomar-Castelo de Vide-Marvaõ

15 Tomar-Castelo de Vide-Marvaõ. De oude snelweg van Lissabon naar Madrid is leuk om te volgen en best goed. De TomTom vindt nog snellere én smallere weggetjes. Maar de uitzichten op dit lege, droge deel van Portugal, met rotsen, olijfbomen en kurkeiken, zijn prachtig en vergoeden dit alles. We hoeven ook niet op te schieten, want we hebben de tijd. De één-auto-smalle stuwdam over de Ribera Nisa vindt Yvonne wel een beetje griezelig. Het ziet er allemaal zo oud uit. De rest van de weg is 1 1/2 auto breed, maar wel met harde grond aan de zijkanten. We komen slechts één auto gedurende de 9,5 km tegen. We worden geloodst naar een camperplek in de natuur, aan een stuwmeer, in de buurt van Castelo de Vide. Zo prachtig, net een plaatje uit een camperverkoopcatalogus. We gaan hier lunchen, maar zodra we uitgestapt zijn besluiten we te blijven voor de nacht. Het is bewolkt en zonnig, met een heerlijke temperatuur. Stoeltjes buiten en luifel uit. We hebben buren, Engelsen en Duitsers, friendly people. Boudewijn gaat vissen vangen, met zijn Zweedse vliegvishengel. Helaas gaan alleen kleine visjes achter de kunstvlieg aan. Maar er zit wel veel vis in. Af en toe jaagt een grote op de kleintjes, die we dan boven het water uit zien springen. Overigens is vissen verboden zien we later op borden. Dat geldt 'niet' voor Portugezen, die hun maaltje er wél uit hengelen. Joris heeft een Engels vriendje gevonden: Mac, een zwarte westhighland terriër. Ze hebben het heel leuk samen en dollen wat af. We krijgen ook bezoek van honden uit de buurt. Niet aanhalen en niks geven, dan vertrekken ze weer. Het (stuw)meer ziet er met de bebossing en zandvlakte, heel natuurlijk uit, net Zuid-Afrika. Een mooi flashback. We missen alleen de wilde dieren. Als we een eindje wandelen, ontdekken we de 'necropolis of boa morte': stenen graven / hunebedden uit de 5e -11e eeuw. Gevonden in 1971. En zo is er nog veel meer in deze omgeving, maar dat gaan we niet allemaal bekijken. Doseren, dan blijft het leuk. Als we lekker slapen, komt er om 00.30 uur luidruchtig een auto langs op onze landtong. Daarna slapen we niet rustig meer en besluiten later het bij één nacht te laten. 's Morgens worden we wakker van een Portugees die, met zijn auto en luide muziek, hier komt ontbijten, al kijkend op zijn telefoon. De papieren rommel laat hij achter in dit mooie natuurgebied. Jammer! Onze buurvrouw ruimt het op. Portugezen zijn normaliter ook bezig met milieuzaken en afvalscheiding, dat is een Europese zaak. Onze volgende camping ligt bij Marvaõ, een half uur rijden hiervandaan. Moooiie uitzichten, Zuid-Afrika? Nee Portugal. We volgen de routebeschrijving van de campingeigenaren, een enthousiast jong stel. Die klopt en is veilig, maar soms ìs de weg gewoon smal. Gelukkig rijden hier niet zoveel auto's. We komen er nu geen een tegen. We zien een caravan met voortent en nog wat campeerartikelen. Drie blaffende en springende honden komen ons tegemoet. Het blijkt hier nog niet te zijn, zegt de Belgische dame die aan komt lopen. Het is verderop. Goed aangekomen: plek zoeken, luifel uit en stoeltjes buiten en weer genieten van het uitzicht, de planten, de vlinders, de vogels, enz. We krijgen het verzoek om ons grijze water aan de zeer jonge boom te geven. Die moet groeien! Zuinig met water doen. Maar ja, het wasje moet toch wel gespoeld worden! BYe

14. Coimbra-Tomar

C14.Coimbra-Tomar. De kustweg is tolvrij en slingert van dorp naar dorp. Eigenlijk is het een aan een gesloten bebouwing. De mist is weg en het is Nederlands drukkend. Soms hebben we flashbacks met het Japanse platteland. Hoe lager we komen, hoe warmer het wordt. De weersverwachting gaf 28 gr. aan voor Coimbra. Onderweg kopen we bij de intermarché ijsjes en nieuwe lampen voor de autolichten. Coimbra heeft een camperplek bij het groene park. Alleen staat deze zo vol en zijn de mooie plaatsen, met schaduw allang bezet. Geen optie in deze hitte. Verder rijden naar de camping. Die lijkt op een omheinde camperplaats, zonder schaduw, maar dan betaald. Daar hebben we ook geen zin in. Tomar lokt ons; we hebben er eerder gestaan op een stadscamping. Dat is nog wel een uur rijden. We nemen de tolweg, zonder een kastje te hebben. Hoe dat moet, geen idee, maar tot nu toe levert dat aan buitenlanders geen probleem op. Dus daar houden we het maar op. De weg is prachtig, met hoge viaducten over de bergpassen en mooi uitzichten. In rijtijd scheelt dit de helft. In Tomar is het weer even zoeken naar de camping midden in het centrum. Niet altijd naar de TomTom luisteren! De camping is niet meer, maar wordt nu als gratis camperplaats gebruikt. Ook goed. We missen alleen electriciteit en heet water in de douches. Dat lossen we zelf wel op en is geen probleem. We staan fijn in Tomas. De camping is verwaarloosd, wat we wel jammer vinden. Het is voor ons een paar dagen wastijd en alles droogt lekker aan de lijn. Om ons heen staat een groep oudere Portugezen. We krijgen een beetje contact met ze en Joris helpt daar ook bij. Hij weet nog altijd nieuwe fanclub-leden te scoren met zijn kwispelstaart. Morgen gaan we naar Marvão. Dat is ook heel mooi zegt men. We gaan het zien. BYe

13. Viano do Castelo

13. 13.Viana do Castelo. Als ik deze naam hoor denk ik altijd aan Koot en Bie, maar we zijn echt in Noord-Portugal aan de Costa Verde, boven Porto. Omdat we in Braganza zijn gebleven, moeten we een heel eind rijden om hier te komen. We kiezen niet voor de tolweg, dat betekent slingerend naar boven en naar beneden langs vele bergkammen. Met prachtig uitzicht, maar het schiet niet op. Halverwege haken we af en rijden noordwaarts sneller, maar langer en om via Spanje. En dan weer uitzoeken hoe we in Viana over de oude ijzeren brug, gebouwd door Eiffel, naar de overkant kunnen komen. Eerst er onderdoor, dan door een woonwijk, terug er onderdoor en aan de 'verkeerde kant' de oprit naar de brug nemen. Je moet het maar weten. Dan duurt het niet lang meer, of we zien Iris, Per en Sten bij de camperplaats zitten. Een heerlijk welkom. Sten heeft zelfs bloemetjes voor oma én een hele grote lange knuffel. Het is nog erg druk met weekeindgasten, maar er is plek voor onze camper. We lopen met z'n allen over het brede, schone strand. Joris mag hier eigenlijk niet komen, maar als we verderop de strandopgang nemen is dit geen probleem. En je rommel natuurlijk opruimen! Het water is Atlantisch, dus zeer fris! Aan het begin van de avond nemen we een grote Heineken en Sangria in een leuke strandtent. Hier gaan we ook nog een keer eten. Maandag gaan we aquagymen en zwemmen met Sten in het zwembad bij de appartementen, waar onze kinderen verblijven. Iris en Per gaan kiten en wij passen op Sten. De volgende dagen is het erg warm, 30+ en er is niet veel wind. We doen spelletjes en staan onder de sprinkler op het grasveld van het appartementencomplex. Wat is dat lekker koel. Het is heet in Viana en dat is ook 's avonds en 's nachts zo in de camper. We blijven nog een paar dagen en vertrekken weer op Hemelvaartsdag. De ochtend start geheel anders, met mist en onweer. Onze route gaat naar midden Portugal, richting Coimbra. BYe

12 Braganza

12.Braganza. Via Spanje rijden we weer naar Portugal. De TomTom leidt ons via witte wegen naar de hoofdweg, een rode. Soms denken we: 'waar gaan we nu weer heen'?

Maar het komt altijd goed, mede dankzij de stuurmanskunst van Boudewijn. Door Braganza heen, alsof we een personenauto zijn. Oeioei, maar het lukt. Ons bestemmingsplan wijzigt zich als we in Braganza de camperplek zien. Wauw! Dat dit gratis is, ongelooflijk. We treffen een mooie plek en bomen met schaduw. We eten tussen de middag paëlla , met garnalen en het lijkt wel of we op een terrasje zitten. Maar we zitten naast de camper, met uitzicht op de bergen met terrassenbouw.

's Avonds lopen we naar boven, naar het kasteel. We kunnen op de muur met kantelen bijna rond het stadje lopen. Daarna eten we stevig Portugees brood met brie, lupinebonen en olijven mét een glaasje erbij. BYe

11. Miranda do Duero

11. 11. Miranda do Duero. Op ons gemak staan we op, douchen en ontbijten we. Camper naar de loosput en betalen bij de receptie. We kunnen weer verder. Y. wil naar Decatlon voor een paar broeken. Gevonden! En voor B. een petje gescoord. Allebei blij. Ook even internetten in de shop. Zo handig! Daarna naar de Lidl voor het proviand. Op naar Portugal. De Rio Duero is de grens. We stoppen in Miranda do Duero. Er is daar een camperplaats. Eerst even lopend bekijken. Ja prima, met één mooi recht stuk voor de camper. Op en neer lopen en rijden over de steile golvende klinkerweg naast de stadsmuur. We zijn op dat moment de enigen. Als we het ommuurde plaatsje in lopen, komen we binnen campers tegen die niet verder kunnen door de te smalle poort. Dat hebben we gelezen en nu zien we het echt. Potsierlijk. We wijzen de Fransen de weg. Ze zijn blij met ons. Het kleine plaatsje is verstild en mooi. Een bockbier op het plein in de zon, met olijven geeft een geluksgevoel. Een prachtig bronzen stel, in plaatselijke klederdracht, staat er met elkaar te praten. We lopen terug via de kasteelruïne, waar in 1762 duizend kruitvaten ontploften en 400 doden te betreuren waren. We slenteren nog wat rond lopen en door een kleine poort van de muur komen terug bij de camper. Op de stoeprand, met de zon in de rug, genieten we van de laatste zonnestralen. De avond valt en de stadsmuur naast ons is mooi verlicht. BYe

10 Avila-Salamanca

10.Ávila-Salamanca. We staan nog een nacht op de Plaza del Torres. Ook nu is het rustig. Maar een camping lonkt. Gewoon lekker je boeltje buiten zetten en genieten van een boom met schaduw. Reisdoel: Salamanca, camping Don Guijote. Twee jaar geleden hebben we hier prima gestaan en het is een ACSI- camping, dus voordelig. Onderweg is Ávila niet ver om. Een bezoek waard. Is de oude kasteelmuur nu gemaakt naar Playmobil, of andersom? De muur is heel oud, echt en zó mooi, net een decorstuk. We kunnen onze camper vlakbij parkeren, op loopafstand van de muur. Van de buurman krijgen we een plattegrond en een ticket voor de muur. Dankuwel!

Joris blijft thuis en we zijn een uurtje weg. Hij mag trouwens niet mee op de muur: 'no perros', hetgeen we al dachten. We rijden door naar Salamanca en zetten onze stoeltjes uit in de schaduw. Prettig verblijven op een camping. 's Avonds gillen de veenmollen. Wat een rare, agressieve beesten. Als we onze Spaanse buurman vragen wat dit is, zegt hij zoiets als 'ach' en trapt hem tot onze verbazing dood. Gelukkig zijn ze na een uur stil en slapen we als rozen. Via de t.v. van de buren zien we een stierengevecht. Een tamme vertoning, dan maar liever voetbal.

De volgende dag is het wasdag. Met z'n tweeën is de handwas zo gebeurd. Nu nog droog wapperen aan de lijn. Helaas begint het te regenen en alles is weer natter dan het was. De prijzige droger biedt uitkomst en als alles droog is, gaat de zon weer schijnen! Ach ja, een mens moet wat te doen hebben. Stoeltjes uitklappen en in de zon zitten. Vannacht klettert en dondert het goed. Ik ben blij dat we nu niet in een tent bivakkeren. De ochtend erop is het Hollands weer: donkere en lichte wolken en af en toe een zonnetje. We gaan op de fiets naar Salamanca. Er is een pad langs de Rio Thormes. Nou ja fietspad, af en toe 50 cm breed met keien en bagger. Maar we komen heel aan en in de stad zijn weer mooie fietspaden. In het oude centrum worden we teruggefloten, omdat we daar niet mogen fietsen. De agent zagen we niet, maar het fluitje was duidelijk genoeg. Bij M van een cappuccino en het toilet genieten. Daarna nog een keertje naar het mooie Plaza Mayor, met de olifant balancerend op zijn slurf. Die stond er twee jaar geleden nog niet. We lunchen aan de rivier bij de Romeinse brug en daarna peddelen we dezelfde weg terug weer naar de camping. Morgen reizen we weer verder richting Portugal. BYe

9. Pedraza de la Siërra - Segovia

9. 9.Pedraza de la sierra-Segovia. Het oude Castiliaanse dorp onderweg is onze stop waard. Ook de Spanjaarden weten als toerist deze plaats te vinden. Wij willen naar boven, maar een smalle stenen toegangspoort met geopende houten deuren verspert ons de weg. Overigens staan er ook niet voor niets verbodsbordenborden voor caravans op de weg naar boven. We dalen weer af en parkeren de camper beneden. Te voet komen we ook boven. Wat een smalle straatjes en oude huizen, met prachtig ambachtelijk deurbeslag en kloppers. Weer een verrassing op onze reis. Ook hier zien we nog gieren cirkelen en ooievaars jongen voeden. De oude kasteeldeur, heden het museum, schrikt af met zijn scherpe piramides erop. Ongewenste bezoekers hebben pech, deze deur geeft zonder sleutel of portier niet mee. Likkend aan een ijsje dalen we in het stadje weer af. Joris drinkt bij de stadswatertap met vissen, wat water. Hij is immers zwart en moet nog wat wennen aan de warmte. We gaan door naar Segovia. We kunnen kiezen uit een camperplek bij de Plaza de torros, of een camping. De cp. ziet er goed uit en we staan helemaal recht. We zijn niet de enigen die hier gebruik van maken. Vlak bij is een lekker parkje. Gewapend met thee, leesvoer en een spelletje strijken we neer op een bankje in de zon. De volgende dag, maandag, gaan we te voet de stad verkennen. We staan vlak bij het Romeinse aquaduct, dat nog voor een groot deel in tact is en doorloopt met dubbele bogen tot in het centrum. Het is 'titirimundi', de week van de poppenspelers en theatermakers. Ook wij genieten hiervan mee. We wandelen door de straten met veel toeristische winkeltjes naar boven. Alles is werelderfgoed en mooi onderhouden. Op een terrasje pakken we een cerveza, aaahhh koel! We ontmoeten er de Nederlanders van de stadcamping in Zaragoza weer. Al is Spanje 40 x Nederland, je kunt elkaar niet ontlopen. Beneden bij het aquaduct besluiten we deze dag met tapa's. Twee bordjes, natuurlijk veel te veel. Nog een cerveza erbij en we zijn gelijk klaar voor het avondeten. BYe