15 Tomar-Castelo de Vide-Marvaõ. De oude snelweg van Lissabon naar Madrid is leuk om te volgen en best goed. De TomTom vindt nog snellere én smallere weggetjes. Maar de uitzichten op dit lege, droge deel van Portugal, met rotsen, olijfbomen en kurkeiken, zijn prachtig en vergoeden dit alles. We hoeven ook niet op te schieten, want we hebben de tijd. De één-auto-smalle stuwdam over de Ribera Nisa vindt Yvonne wel een beetje griezelig. Het ziet er allemaal zo oud uit. De rest van de weg is 1 1/2 auto breed, maar wel met harde grond aan de zijkanten. We komen slechts één auto gedurende de 9,5 km tegen. We worden geloodst naar een camperplek in de natuur, aan een stuwmeer, in de buurt van Castelo de Vide. Zo prachtig, net een plaatje uit een camperverkoopcatalogus. We gaan hier lunchen, maar zodra we uitgestapt zijn besluiten we te blijven voor de nacht. Het is bewolkt en zonnig, met een heerlijke temperatuur. Stoeltjes buiten en luifel uit. We hebben buren, Engelsen en Duitsers, friendly people. Boudewijn gaat vissen vangen, met zijn Zweedse vliegvishengel. Helaas gaan alleen kleine visjes achter de kunstvlieg aan. Maar er zit wel veel vis in. Af en toe jaagt een grote op de kleintjes, die we dan boven het water uit zien springen. Overigens is vissen verboden zien we later op borden. Dat geldt 'niet' voor Portugezen, die hun maaltje er wél uit hengelen. Joris heeft een Engels vriendje gevonden: Mac, een zwarte westhighland terriër. Ze hebben het heel leuk samen en dollen wat af. We krijgen ook bezoek van honden uit de buurt. Niet aanhalen en niks geven, dan vertrekken ze weer. Het (stuw)meer ziet er met de bebossing en zandvlakte, heel natuurlijk uit, net Zuid-Afrika. Een mooi flashback. We missen alleen de wilde dieren. Als we een eindje wandelen, ontdekken we de 'necropolis of boa morte': stenen graven / hunebedden uit de 5e -11e eeuw. Gevonden in 1971. En zo is er nog veel meer in deze omgeving, maar dat gaan we niet allemaal bekijken. Doseren, dan blijft het leuk. Als we lekker slapen, komt er om 00.30 uur luidruchtig een auto langs op onze landtong. Daarna slapen we niet rustig meer en besluiten later het bij één nacht te laten. 's Morgens worden we wakker van een Portugees die, met zijn auto en luide muziek, hier komt ontbijten, al kijkend op zijn telefoon. De papieren rommel laat hij achter in dit mooie natuurgebied. Jammer! Onze buurvrouw ruimt het op. Portugezen zijn normaliter ook bezig met milieuzaken en afvalscheiding, dat is een Europese zaak. Onze volgende camping ligt bij Marvaõ, een half uur rijden hiervandaan. Moooiie uitzichten, Zuid-Afrika? Nee Portugal. We volgen de routebeschrijving van de campingeigenaren, een enthousiast jong stel. Die klopt en is veilig, maar soms ìs de weg gewoon smal. Gelukkig rijden hier niet zoveel auto's. We komen er nu geen een tegen. We zien een caravan met voortent en nog wat campeerartikelen. Drie blaffende en springende honden komen ons tegemoet. Het blijkt hier nog niet te zijn, zegt de Belgische dame die aan komt lopen. Het is verderop. Goed aangekomen: plek zoeken, luifel uit en stoeltjes buiten en weer genieten van het uitzicht, de planten, de vlinders, de vogels, enz. We krijgen het verzoek om ons grijze water aan de zeer jonge boom te geven. Die moet groeien! Zuinig met water doen. Maar ja, het wasje moet toch wel gespoeld worden! BYe